کنفرانس RAR 2018 در روزهای 25 تا 28 سپتامبر (4 تا 7 مهر 1397) در مجاورت پارک حیات وحش کروگر (Kruger National Park) برگزار شد. براساس آمار اعلام شده در این کنفرانس 130 نفر از 25 کشور جهان ثبت نام داشتند.
همانگونه که از نام این کنفرانس انتظار می‌رود، کنفرانس تخصصی بوده و مقالات متعددی در حوزه تولید، عملکرد آزمایشگاهی و میدانی و تجربیات میدانی از پروژه‌های مختلف اجرا شده در نقاط مختلف جهان ارائه شد. ارائه دهندگان مختلف از کشورهای مختلف شامل افریقای جنوبی، امریکا، برزیل، کلمبیا، اسپانیا، ایتالیا، فرانسه، آلمان، سوئد، ترکیه، ایران، هند، اندونزی، چین و استرالیا ارائه شد. از نقطه نظر علمی، اجرایی و حرفهای کنفرانس سطح بسیار خوبی داشت و تلفیق بسیار خوبی از موارد بالا را به شرکت کنندگان ارائه داد.
سازماندهی کنفرانس توسط RAF بنیاد آسفالت لاستیکی (Rubberized Asphalt Foundation) و تحت نظر کمیته علمی بین المللی صورت گرفته بود. در مجموع تجربه بسیار ارزنده‌ای به شرکت کنندگان، مستقل از سطح تخصصی و تجربه آنان، می‌داد.
در این کنفرانس آقای Torsten Nordgren به بیان تجربیات کشور سوئد در خصوص استفاده از انواع آسفالت لاستیکی از سال 1975 پرداخت. دیگر سخنرانان از روشهای ساخت قیر لاستیکی مانند روش تر و روش نیمه تر نیز مطالبی ارائه نمودند.
نکته جالبی که مهندسین ایرانی کمتر با آن آشنا هستند، رویکرد طراحی و ساخت روسازی آسفالتی در افریقای جنوبی است که با رویکرد متداول در ایران و بسیاری دیگر از کشورها متفاوت است. از آنجایی که، به علت نبود منابع طبیعی نفتی در افریقای جنوبی قیمت فرآوردههای نفتی بالاست، در طراحی و ساخت راه تأکید بر ساخت روسازی بر بستر و لایه های زیرین قوی است تا لایه آسفالتی نازک و ارزان شود. همچنین استفاده از اندود سنگی (چیپ سیل) بر روی همان بسترهای قوی، به جای لایه آسفالتی، در راههای فرعی، که بخش عظیمی از راههای آن کشور را تشکیل میدهد، نیز بسیار متداول است. براساس آمار در افریقای جنوبی با مساحت 22/1 میلیون کیلومترمربع و جمعیت 58 میلیون نفر میکنند، که حدود 9 میلیون نفر از این عدد در 20 شهر بزرگ و بقیه در سایر نقاط زندگی میکنند. در مجموع 750 هزار کیلومتر راه برون و درون شهری دارد، که حدود 590 هزار کیلومتر فاقد رویه (شوسه) است. بنابراین، راه با پوشش سطحی نازک مانند چیپ سیل در مقایسه با شوسه بسیار مطلوب است.